Στρίβει ο δρόμος, αλλάζει ο καιρός,
κανείς δεν ξέρει γιατί και πως.
Γυρνά ο ήλιος, πέφτει το φως
και μένεις πάλι ορφανός.
Κι είσαι πάλι χαμένος,
πάλι κυνηγημένος
κι είσαι πάλι τυφλός,
πάλι τυφλός.
Αχ, που χαθήκανε όλοι,
λείπουνε όλοι,
ή λείπω μόνο εγώ
απ’ το χορό;
Ποιοι μας πήραν την πόλη,
τούτη την πόλη
δεν την ξέρω εγώ,
δεν είμαι από ‘δω.
Παντού σειρήνες, παντού φωτιές
μέσα στου χρόνου τις στοές.
Πίσω σου στάχτη, πίσω καπνός
κι εσύ στην πρύμνη μοναχός.
Κι είσαι πάλι χαμένος,
πάλι κυνηγημένος
κι είσαι πάλι τυφλός,
πάλι τυφλός.
Αχ, που χαθήκανε όλοι,
λείπουνε όλοι,
ή λείπω μόνο εγώ
απ’ το χορό;
Ποιοι μας πήραν την πόλη,
τούτη την πόλη
δεν την ξέρω εγώ,
δεν είμαι από ‘δω.
Μαύρα μου μάτια, μαύρα πανιά,
στα όνειρά μου βγες ξανά.
Δωσ’ μου συγγνώμη, δώσ’ μου ευχή.
Είμαστε ακόμα ορφανοί.
Ήμασταν χρόνια χαμένοι,
χρόνια κυνηγημένοι.
Ήμασταν χρόνια τυφλοί,
χρόνια τυφλοί.
Αχ, που χαθήκανε όλοι,
λείπουνε όλοι,
ή λείπω μόνο εγώ
απ’ το χορό;
Ποιοι μας πήραν την πόλη,
τούτη την πόλη
δεν την ξέρω εγώ,
δεν είμαι από ‘δω.
|
Strívi o drómos, allázi o kerós,
kanis den kséri giatí ke pos.
Girná o ílios, péfti to fos
ke ménis páli orfanós.
Ki ise páli chaménos,
páli kinigiménos
ki ise páli tiflós,
páli tiflós.
Ach, pu chathíkane óli,
lipune óli,
í lipo móno egó
ap’ to choró;
Pii mas píran tin póli,
tuti tin póli
den tin kséro egó,
den ime apó ‘do.
Pantu sirínes, pantu fotiés
mésa stu chrónu tis stoés.
Píso su stáchti, píso kapnós
ki esí stin prímni monachós.
Ki ise páli chaménos,
páli kinigiménos
ki ise páli tiflós,
páli tiflós.
Ach, pu chathíkane óli,
lipune óli,
í lipo móno egó
ap’ to choró;
Pii mas píran tin póli,
tuti tin póli
den tin kséro egó,
den ime apó ‘do.
Mavra mu mátia, mavra paniá,
sta ónirá mu vges ksaná.
Dos’ mu singnómi, dós’ mu efchí.
Imaste akóma orfani.
Ήmastan chrónia chaméni,
chrónia kinigiméni.
Ήmastan chrónia tifli,
chrónia tifli.
Ach, pu chathíkane óli,
lipune óli,
í lipo móno egó
ap’ to choró;
Pii mas píran tin póli,
tuti tin póli
den tin kséro egó,
den ime apó ‘do.
|