Δεν μπορώ να σε ξεχάσω | Den boró na se ksecháso

Ένα τόσο δα χαρτί τσαλακωμένο
στο τραπέζι της κουζίνας βρήκα χτες.
“Φεύγω” γράφεις, “δεν μπορώ εδώ να μένω”.
Μια ζωή την ξεπουλάς σε δυο γραμμές.

Πες μου πως μπορείς
να ζεις χωρίς εμένα,
πως μπορείς να με ξεχνάς.
Όπου και να πας
θα είμαι εδώ για σένα
μες στο μυαλό μου θα γυρνάς.

Δεν μπορώ να σε ξεχάσω,
δεν μπορώ να σε ξεχάσω.
Όλα σε θυμίζουν,
δεν μπορώ, θα τρελαθώ.
Δεν μπορώ να σε ξεχάσω,
δεν μπορώ να σε ξεχάσω.
Δεν περνούν οι νύχτες,
δεν μπορώ να κοιμηθώ.

Ένα τόσο δα χαρτί τσαλακωμένο
στο τραπέζι της κουζίνας βρήκα χτες.
Ένας κόμπος μ’ έχει πνίξει και σωπαίνω.
Που να είσαι τώρα πια και τι να λες;

Έna tóso da chartí tsalakoméno
sto trapézi tis kuzínas vríka chtes.
“Fevgo” gráfis, “den boró edó na méno”.
Mia zoí tin ksepulás se dio grammés.

Pes mu pos boris
na zis chorís eména,
pos boris na me ksechnás.
Όpu ke na pas
tha ime edó gia séna
mes sto mialó mu tha girnás.

Den boró na se ksecháso,
den boró na se ksecháso.
Όla se thimízun,
den boró, tha trelathó.
Den boró na se ksecháso,
den boró na se ksecháso.
Den pernun i níchtes,
den boró na kimithó.

Έna tóso da chartí tsalakoméno
sto trapézi tis kuzínas vríka chtes.
Έnas kóbos m’ échi pníksi ke sopeno.
Pu na ise tóra pia ke ti na les;