Να μη με μαλώσεις που με βρήκε το πρωί
να ’χω μεθυσμένη την καρδιά και την ψυχή
ήθελα κι εγώ, στον Παράδεισο να βγω,
να μη με μαλώσεις, εαυτέ μου.
Πόσες φορές, σ’ έχω πιάσει να κλαις
γιατί πονάς, και γυρίζεις στο ’χτες.
Μπρος στον καθρέφτη σε κάνω, γυαλιά·
θέλω να χορέψω,
τη ζωή να τρέξω,
να τα ζήσω όλα σε μια νύχτα.
θέλω να χορέψω,
θέλω να ξοδέψω,
την καρδιά και το φιλί.
Να μη με μαλώσεις, που ’χω κάνει μιαν αρχή
κι η ανάμνηση του έχει πάψει πια να ζει.
Θέλω πια κι εγώ, στον Παράδεισο να ’βγω,
να μη με μαλώσεις, εαυτέ μου.
|
Na mi me malósis pu me vríke to pri
na ’cho methisméni tin kardiá ke tin psichí
íthela ki egó, ston Parádiso na vgo,
na mi me malósis, eafté mu.
Póses forés, s’ écho piási na kles
giatí ponás, ke girízis sto ’chtes.
Bros ston kathréfti se káno, gialiá·
thélo na chorépso,
ti zoí na trékso,
na ta zíso óla se mia níchta.
thélo na chorépso,
thélo na ksodépso,
tin kardiá ke to filí.
Na mi me malósis, pu ’cho káni mian archí
ki i anámnisi tu échi pápsi pia na zi.
Thélo pia ki egó, ston Parádiso na ’vgo,
na mi me malósis, eafté mu.
|