Στο πρώτο σου το κοίταγμα
με κοίταξε η ζωή.
Στο δεύτερο κατάκτησα
απάτητη κορφή.
Στο σώμα μου σε φόρεσα
σαν ρούχο καθαρό.
γι’ αυτό ποτέ δεν μπόρεσα
να πω πως σε ξεχνώ.
Κι αν πέρασες στα όνειρα,
εδώ κοιμάσαι ακόμα.
Ανάσα είσαι στο κορμί,
γεύση φιλιού στο στόμα.
Το γέλιο σου περίτεχνο
τα λόγια σου ακριβά.
Ταξίδι κάθε χάδι σου
στου κόσμου τ’ ανοιχτά.
Τη ρότα σου ακολούθησα
για να `μαι όπου πας.
και τ’ όνομά σου έγραψα
στα φύλλα της καρδιάς.
|
Sto próto su to kitagma
me kitakse i zoí.
Sto deftero katáktisa
apátiti korfí.
Sto sóma mu se fóresa
san rucho katharó.
gi’ aftó poté den bóresa
na po pos se ksechnó.
Ki an pérases sta ónira,
edó kimáse akóma.
Anása ise sto kormí,
gefsi filiu sto stóma.
To gélio su perítechno
ta lógia su akrivá.
Taksídi káthe chádi su
stu kósmu t’ anichtá.
Ti róta su akoluthisa
gia na `me ópu pas.
ke t’ ónomá su égrapsa
sta fílla tis kardiás.
|