|
Μια σκιά
σου θάμπωσε το πρόσωπο, αλλού κοιτάς
στα μάτια σου το χρώμα του πικρού
στα χείλη τη σκουριά κρατάς
και δε μιλάς, και δε μιλάς
Πως μπορώ
το γέλιο σου που το ‘σβησα με μια γραμμή
να κλέψω όλα τ’ άστρα του ουρανού
και να το φτιάξω απ την αρχή
πριν φύγει η νύχτα αυτή
Στάξε την πίκρα σου μες το ποτήρι
μετανιωμένος σαν φαρμάκι να την πιω
και να σκοτώσω αυτό το άγριο φίδι
που λένε εγωισμό
Στάξε την πικρά σου μες το ποτήρι
μετανιωμένος σαν φαρμάκι να την πιω
και μη γκρεμίζεις το στερνό γεφύρι
ανάμεσα στους δυο
Μια φωνή
και η χαρά σου ράγισε σαν το γυαλί
που χάραξε τη μοίρα της καρδιάς,
και δάκρυ τώρα αιμορραγεί ζεστή πληγή
βαθιά πληγή
Πως μπορώ στον κόσμο σου που κλείδωσες
να βρω κλειδί και κει να επιστρέψω
σαν φονιάς, το σφάλμα μου να δικαστεί
συγγνώμη και ντροπή
Στάξε την πίκρα σου μες το ποτήρι
μετανιωμένος σαν φαρμάκι να την πιω
και να σκοτώσω αυτό το άγριο φίδι
που λένε εγωισμό
Στάξε την πικρά σου μες το ποτήρι
μετανιωμένος σαν φαρμάκι να την πιω
και μη γκρεμίζεις το στερνό γεφύρι
ανάμεσα στους δυο
|
Mia skiá
su thábose to prósopo, allu kitás
sta mátia su to chróma tu pikru
sta chili ti skuriá kratás
ke de milás, ke de milás
Pos boró
to gélio su pu to ‘svisa me mia grammí
na klépso óla t’ ástra tu uranu
ke na to ftiákso ap tin archí
prin fígi i níchta aftí
Stákse tin píkra su mes to potíri
metanioménos san farmáki na tin pio
ke na skotóso aftó to ágrio fídi
pu léne egismó
Stákse tin pikrá su mes to potíri
metanioménos san farmáki na tin pio
ke mi gkremízis to sternó gefíri
anámesa stus dio
Mia foní
ke i chará su rágise san to gialí
pu chárakse ti mira tis kardiás,
ke dákri tóra emorragi zestí pligí
vathiá pligí
Pos boró ston kósmo su pu klidoses
na vro klidí ke ki na epistrépso
san foniás, to sfálma mu na dikasti
singnómi ke ntropí
Stákse tin píkra su mes to potíri
metanioménos san farmáki na tin pio
ke na skotóso aftó to ágrio fídi
pu léne egismó
Stákse tin pikrá su mes to potíri
metanioménos san farmáki na tin pio
ke mi gkremízis to sternó gefíri
anámesa stus dio
|
