Την πόρτα κλείσε την ψυχή
Και το παράθυρο
Δε θέλω βήματα πια ανθρώπων
Ν’ ακούγονται
Είμαστε μόνοι μας
Είμαστε μόνοι
Κι ό,τι θυμόμαστε σκληρά
Θα μας πληγώνει
Είμαστε μόνοι μας
Μας τόσο μόνοι
Σε έναν κόσμο σαν κι εμάς
Μοναχικό
Όλα χαθήκανε
μας έμειναν τα όνειρα
Και τίποτα άλλο δεν υπάρχει
Απ’ την αγάπη μας
Είμαστε μόνοι μας
Είμαστε μόνοι
Σ’ αυτόν τον κόσμο π’ αργοσβήνει
Και τελειώνει
Είμαστε μόνοι μας
Μα τόσο μόνοι
Τη μοναξιά μας να μετράμε στον καιρό
Κράτα το χέρι μου
Και δώσ’ μου
Ένα χαμόγελο
Δεν έχω τίποτα καλύτερο
Για αύριο
Είμαστε μόνοι μας
Είμαστε μόνοι
Μα το τραγούδι μας εδώ
Δεν τελειώνει
Κι αν το `χει η μοίρα μας
Να μας ματώνει
Είμαστε μόνοι
Αλλά είμαστε μαζί
|
Tin pórta klise tin psichí
Ke to paráthiro
De thélo vímata pia anthrópon
N’ akugonte
Imaste móni mas
Imaste móni
Ki ó,ti thimómaste sklirá
Tha mas pligóni
Imaste móni mas
Mas tóso móni
Se énan kósmo san ki emás
Monachikó
Όla chathíkane
mas éminan ta ónira
Ke típota állo den ipárchi
Ap’ tin agápi mas
Imaste móni mas
Imaste móni
S’ aftón ton kósmo p’ argosvíni
Ke telióni
Imaste móni mas
Ma tóso móni
Ti monaksiá mas na metráme ston keró
Kráta to chéri mu
Ke dós’ mu
Έna chamógelo
Den écho típota kalítero
Gia avrio
Imaste móni mas
Imaste móni
Ma to tragudi mas edó
Den telióni
Ki an to `chi i mira mas
Na mas matóni
Imaste móni
Allá imaste mazí
|