Απόψε που έχω πάρει αγκαλιά ό,τι μ’ αντέχει
Που πήγε ως το μπαλκόνι η μοναξιά και επιστρέφει
Απόψε που με ξέχασε ο εαυτός ο μετρημένος
Εδώ σε θέλω κι όχι στο κενό που είσαι κρυμμένος
Έχω διάρκεια μιας ζωής
Κι ο χρόνος τρέχει
Αν έχεις κάτι να μου πεις
Πες το εδώ μετά δεν έχει
Απόψε που έχω βγάλει απ’ τη σειρά τα βήματά μου
Που λιώνει σαν κεράκι η βραδιά στα δάχτυλά μου
Να γίνεις μια φορά ο εαυτός που δε φοβάται
Να το ‘χει φυλαγμένο η καρδιά να το θυμάται
Έχω διάρκεια μιας ζωής
Κι ο χρόνος τρέχει
Αν έχεις κάτι να μου πεις
Πες το εδώ μετά δεν έχει
|
Apópse pu écho pári agkaliá ó,ti m’ antéchi
Pu píge os to balkóni i monaksiá ke epistréfi
Apópse pu me kséchase o eaftós o metriménos
Edó se thélo ki óchi sto kenó pu ise krimménos
Έcho diárkia mias zoís
Ki o chrónos tréchi
An échis káti na mu pis
Pes to edó metá den échi
Apópse pu écho vgáli ap’ ti sirá ta vímatá mu
Pu lióni san keráki i vradiá sta dáchtilá mu
Na ginis mia forá o eaftós pu de fováte
Na to ‘chi filagméno i kardiá na to thimáte
Έcho diárkia mias zoís
Ki o chrónos tréchi
An échis káti na mu pis
Pes to edó metá den échi
|