|
Πέρα από το άπειρο, πιο μακριά απ’ την τρέλα,
παλεύει η αγάπη μου για σένανε,
να σε αγγίξει έλα.
Για λίγο κοίταξέ με, να μου καούν τα μάτια,
τον ήλιο και τη θάλασσα να μη μπορώ να δω,
Τόσο πολύ σε θέλησα που έγινα κομμάτια
και τώρα πια τις μέρες μου στα σκοτεινά περνώ,
χωρίς εσένα χάνομαι, στου νου τα μονοπάτια,
χωρίς εσένα χάνομαι, πονώ.
Πες μου πως μ’ έχεις στην καρδιά, πως μ’ έχεις μες στο αίμα
και ας μου βάζεις στα μαλλιά, καρδούλα μου,
από αγκάθια στέμμα.
Για λίγο κοίταξέ με, να μου καούν τα μάτια,
τον ήλιο και τη θάλασσα να μη μπορώ να δω,
Τόσο πολύ σε θέλησα που έγινα κομμάτια
και τώρα πια τις μέρες μου στα σκοτεινά περνώ,
χωρίς εσένα χάνομαι, στου νου τα μονοπάτια,
χωρίς εσένα χάνομαι, πονώ.
|
Péra apó to ápiro, pio makriá ap’ tin tréla,
palevi i agápi mu gia sénane,
na se angiksi éla.
Gia lígo kitaksé me, na mu kaun ta mátia,
ton ílio ke ti thálassa na mi boró na do,
Tóso polí se thélisa pu égina kommátia
ke tóra pia tis méres mu sta skotiná pernó,
chorís eséna chánome, stu nu ta monopátia,
chorís eséna chánome, ponó.
Pes mu pos m’ échis stin kardiá, pos m’ échis mes sto ema
ke as mu vázis sta malliá, kardula mu,
apó agkáthia stémma.
Gia lígo kitaksé me, na mu kaun ta mátia,
ton ílio ke ti thálassa na mi boró na do,
Tóso polí se thélisa pu égina kommátia
ke tóra pia tis méres mu sta skotiná pernó,
chorís eséna chánome, stu nu ta monopátia,
chorís eséna chánome, ponó.
|
