|
Σαν τελειώνουν τα φιλιά
σαν με πνίγει η ερημιά
άθελα μου μπαίνουν κάτι σκέψεις.
Όπως ήρθες ξαφνικά
κάποτε απ’ το πουθενά
έτσι ξαφνικά θα επιστρέψεις.
Εγώ δε θέλω τα φιλιά
να `ναι σαν επισκέπτες
που ‘ρχονται από μοναξιά
κι έναν πόθο μοναχά
σβήνουνε και φεύγουνε σαν κλέφτες.
Που ‘ρχονται από μοναξιά
κι έναν πόθο μοναχά
σβήνουνε και φεύγουνε σαν κλέφτες.
Όταν ψάχνεις για να βρεις
σχέδια για αύριο της στιγμής
που μου λες χωρίς να στο ζητάω.
Εγώ κλείνω την καρδιά
σου χαμογελάω γλυκά
μέσα μου όμως σ’ αποχαιρετάω.
|
San teliónun ta filiá
san me pnígi i erimiá
áthela mu benun káti sképsis.
Όpos írthes ksafniká
kápote ap’ to puthená
étsi ksafniká tha epistrépsis.
Egó de thélo ta filiá
na `ne san episképtes
pu ‘rchonte apó monaksiá
ki énan pótho monachá
svínune ke fevgune san kléftes.
Pu ‘rchonte apó monaksiá
ki énan pótho monachá
svínune ke fevgune san kléftes.
Όtan psáchnis gia na vris
schédia gia avrio tis stigmís
pu mu les chorís na sto zitáo.
Egó klino tin kardiá
su chamogeláo gliká
mésa mu ómos s’ apocheretáo.
|
