|
Έρωτά μου μην ακούς τι λέω
ύμνους, απειλές και παρακάλια,
γέλα αν το θέλεις όσο κλαίω
πίνε εσύ κι ας γίνω εγώ πιο χάλια.
Μείνε έρωτα σκληρός σαν το ατσάλι
μη σκεφτείς ποτέ ελεημοσύνη,
σαν να `σαι θάνατος π’ ανοίγει την αγκάλη
πάλι θα σου χρωστώ ευγνωμοσύνη.
Χρέωσέ με, προχώρα τη δουλειά σου
ξέρω τώρα πια αυτό που είσαι,
είμαι μια δικιά σου, χάρισμά σου
φύγε αν θες ψυχή μου, κάβους λύσε.
Μείνε έρωτα σκληρός σαν το ατσάλι
μη σκεφτείς ποτέ ελεημοσύνη,
σαν να `σαι θάνατος π’ ανοίγει την αγκάλη
πάλι θα σου χρωστώ ευγνωμοσύνη.
|
Έrotá mu min akus ti léo
ímnus, apilés ke parakália,
géla an to thélis óso kleo
píne esí ki as gino egó pio chália.
Mine érota sklirós san to atsáli
mi skeftis poté eleimosíni,
san na `se thánatos p’ anigi tin agkáli
páli tha su chrostó evgnomosíni.
Chréosé me, prochóra ti duliá su
kséro tóra pia aftó pu ise,
ime mia dikiá su, chárismá su
fíge an thes psichí mu, kávus líse.
Mine érota sklirós san to atsáli
mi skeftis poté eleimosíni,
san na `se thánatos p’ anigi tin agkáli
páli tha su chrostó evgnomosíni.
|
