Κατά βάθος είμαι εθνική οδός
φορτωμένος είμαι και αδειανός
πάνω μου περνάνε χίλιες διαδρομές
ανηφόρες και κατηφοριές
Έρχομαι και φεύγω το `χω δει το έργο
ξέρω πως τελειώνει και πως ξαν’ αρχινά
Θα `ρθω και θα φύγω κι ίσως λίγο λίγο
να συναντηθούμε κι εμείς στο πουθενά
Κατά βάθος είσαι πέλαγο βαθύ
τόσοι που έχουν μέσα σου χαθεί
λαθρομετανάστες σε κλειστά σκαριά
και ποτέ τους δε θα βρουν στεριά
Έρχομαι και φεύγω το `χω δει το έργο
ξέρω πως τελειώνει και πως ξαν’ αρχινά
Θα `ρθω και θα φύγω και ίσως λίγο λίγο
να συναντηθούμε και εμείς στο πουθενά
|
Katá váthos ime ethnikí odós
fortoménos ime ke adianós
páno mu pernáne chílies diadromés
anifóres ke katiforiés
Έrchome ke fevgo to `cho di to érgo
kséro pos telióni ke pos ksan’ archiná
Tha `rtho ke tha fígo ki ísos lígo lígo
na sinantithume ki emis sto puthená
Katá váthos ise pélago vathí
tósi pu échun mésa su chathi
lathrometanástes se klistá skariá
ke poté tus de tha vrun steriá
Έrchome ke fevgo to `cho di to érgo
kséro pos telióni ke pos ksan’ archiná
Tha `rtho ke tha fígo ke ísos lígo lígo
na sinantithume ke emis sto puthená
|