Έχω στο μικρό μου κόσμο
μια κανέλα κι ένα δυόσμο
αχ, τι βάσανο γλυκό
να μοιράζομαι στα δυο.
Το ένα την καρδιά ξυπνάει
το άλλο λάγνα τη μεθάει
δεν μπορώ ν’ αποφασίσω
φεύγω αλλά γυρνάω πίσω.
Η καρδιά όμως αντέχει
σαν μικρό παιδί που τρέχει
με πληγές στο γόνατο
το παιχνίδι είναι γλυκό.
Δυόσμο και κανέλα έχω
τυραννιέμαι μα αντέχω.
Δεν πειράζει, δεν πειράζει
δεν είναι όλα ήλιος
είναι και χαλάζι.
|
Έcho sto mikró mu kósmo
mia kanéla ki éna diósmo
ach, ti vásano glikó
na mirázome sta dio.
To éna tin kardiá ksipnái
to állo lágna ti methái
den boró n’ apofasíso
fevgo allá girnáo píso.
I kardiá ómos antéchi
san mikró pedí pu tréchi
me pligés sto gónato
to pechnídi ine glikó.
Diósmo ke kanéla écho
tiranniéme ma antécho.
Den pirázi, den pirázi
den ine óla ílios
ine ke chalázi.
|