|
Ήρθε μες στα μάτια μας το πρωτοβρόχι
γέμισε η ζωή μας ενοχές
Όσα αγαπήσαμε έχουνε γίνει στόχοι
δε το θέλω ούτε εσύ το θες
Πάγωσε ο χρόνος που μας ταξιδεύει
έγινε αιώνας η στιγμή
πάλι η φωνή της λογικής μας λέει
αυτό που δεν μπορεί κανείς να πει
Φταίμε που δεν αφήσαμε κι οι δυο
μια χαραμάδα ουρανό για να’χουμε να λέμε
Φταίμε που της ζωής μας τα κενά
τα συμπληρώνει η μοναξιά το όνειρο το καίμε
Φταίμε κι αν η αλήθεια είναι αυτή
δεν το’χουμε παραδεχτεί και άσχετοι μας φταίνε
φταίμε που δε κοιτάξαμε μπροστά
και ας μας το είπανε ξανά τα μάτια μας που κλαίνε
Έπιασε αέρας κι η ψυχή σκορπάει
στ’ άδεια πεζοδρόμια του νου
Είναι το φιλί από γυαλί και σπάει
ράγισε ο έρωτας παντού
Φταίμε που δεν αφήσαμε κι οι δυο
μια χαραμάδα ουρανό για να ’χουμε να λέμε
Φταίμε που της ζωής μας τα κενά
τα συμπληρώνει η μοναξιά το όνειρο το καίμε
Φταίμε κι αν η αλήθεια είναι αυτή
δεν το ’χουμε παραδεχτεί και άσχετοι μας φταίνε
φταίμε που δε κοιτάξαμε μπροστά
και ας μας το είπανε ξανά τα μάτια μας που κλαίνε
|
Ήrthe mes sta mátia mas to protovróchi
gémise i zoí mas enochés
Όsa agapísame échune gini stóchi
de to thélo ute esí to thes
Págose o chrónos pu mas taksidevi
égine eónas i stigmí
páli i foní tis logikís mas léi
aftó pu den bori kanis na pi
Fteme pu den afísame ki i dio
mia charamáda uranó gia na’chume na léme
Fteme pu tis zoís mas ta kená
ta sibliróni i monaksiá to óniro to keme
Fteme ki an i alíthia ine aftí
den to’chume paradechti ke áscheti mas ftene
fteme pu de kitáksame brostá
ke as mas to ipane ksaná ta mátia mas pu klene
Έpiase aéras ki i psichí skorpái
st’ ádia pezodrómia tu nu
Ine to filí apó gialí ke spái
rágise o érotas pantu
Fteme pu den afísame ki i dio
mia charamáda uranó gia na ’chume na léme
Fteme pu tis zoís mas ta kená
ta sibliróni i monaksiá to óniro to keme
Fteme ki an i alíthia ine aftí
den to ’chume paradechti ke áscheti mas ftene
fteme pu de kitáksame brostá
ke as mas to ipane ksaná ta mátia mas pu klene
|
