Τι με κοιτάς
Γιατί απορείς
Τι ψάχνεις πες μου, πια να βρεις
Μη μου μιλάς
ό, τι κι αν πεις
Δε θα με πείσεις δεν μπορείς
Ναι εγώ είμαι αυτή
Που έτσι μιλάω
Εγώ που πια δε σ’ αγαπάω
Εσύ μ’ έφτασες να πω
Όχι άλλο πια φτάνει ως εδώ
Το ξέρω πως είναι πικρό
Μα πίστεψέ με δεν μπορώ
Να ζήσω άλλο ένα λεπτό
Με τον δικό σου εγωισμό
Έσβησε πια πάει το χτες
Πες ό,τι θες σκέψου τι θες
Τα λόγια δε μετράνε πια
Μετράει μονάχα η ανθρωπιά
Πόσες φορές είχα σκεφτεί
Για την απόφασή μου αυτή
Γιατί δεν ήθελα να ζω
Χωρίς εσένα ν’ αγαπώ
|
Ti me kitás
Giatí aporis
Ti psáchnis pes mu, pia na vris
Mi mu milás
ó, ti ki an pis
De tha me pisis den boris
Ne egó ime aftí
Pu étsi miláo
Egó pu pia de s’ agapáo
Esí m’ éftases na po
Όchi állo pia ftáni os edó
To kséro pos ine pikró
Ma pístepsé me den boró
Na zíso állo éna leptó
Me ton dikó su egismó
Έsvise pia pái to chtes
Pes ó,ti thes sképsu ti thes
Ta lógia de metráne pia
Metrái monácha i anthropiá
Póses forés icha skefti
Gia tin apófasí mu aftí
Giatí den íthela na zo
Chorís eséna n’ agapó
|