Γι’αυτή μη μου μιλάτε πια
είναι πληγή ζεστή ακόμα
φταίει η καρδιά που δε γερνά
ενώ μαραίνεται το σώμα.
Μου τη θυμήσατε γιατί
τα περασμένα δεν ξεχνιούνται
δεν είναι ζωή για μένα αυτή
τα όνειρα δεν λησμονιούνται.
Γιατί η ζωή να μην είν’ περιβόλι
γιατί στη ζωή να μη χαίρονται όλοι
γιατί η ζωή λουλουδένιο στρατί
γιατί να μην είναι γιατί;
Γιατί οι καρδιές να μην ζουν μονιασμένες
και οι λίγες χαρές πιο σωστά μοιρασμένες
γιατί η ζωή λουλουδένιο στρατί
γιατί να μην είναι γιατί;
|
Gi’aftí mi mu miláte pia
ine pligí zestí akóma
ftei i kardiá pu de gerná
enó marenete to sóma.
Mu ti thimísate giatí
ta perasména den ksechniunte
den ine zoí gia ména aftí
ta ónira den lismoniunte.
Giatí i zoí na min in’ perivóli
giatí sti zoí na mi cheronte óli
giatí i zoí luludénio stratí
giatí na min ine giatí;
Giatí i kardiés na min zun moniasménes
ke i líges charés pio sostá mirasménes
giatí i zoí luludénio stratí
giatí na min ine giatí;
|