|
Είναι η νύχτα θλιμμένη γιορτή
τώρα που λείπεις εσύ.
Είσαι στα χείλη μια γεύση πικρή,
ένα μεγάλο γιατί.
Δε μιλάμε πια γιατί;
Δεν υπάρχεις πια γιατί;
Τόση ερημιά γιατί;
Γιατί χωρίσαμε, γιατί;
Με πνίγει το γιατί.
Γιατί ξεχνάς
τις μεγάλες μας στιγμές
γιατί ξεχνάς
κι όλο χάνεσαι στο χτες,
γιατί ξεχνάς
που με ξύπναγες χαράματα
και μου ’λεγες με κλάματα
εμένα, μόνο εμένα θ’ αγαπάς;
Γιατί ξεχνάς
τις μεγάλες μας στιγμές
γιατί ξεχνάς
κι όλο χάνεσαι στο χτες,
γιατί ξεχνάς
που μου ’λεγες “αγάπα με και μη σταματάς”;
Γιατί ξεχνάς, γιατί ξεχνάς;
Λόγια η νύχτα σε μαύρο χαρτί
τώρα που λείπεις εσύ.
Είσαι μια λέξη με γεύση πικρή,
ένα μεγάλο γιατί.
|
Ine i níchta thlimméni giortí
tóra pu lipis esí.
Ise sta chili mia gefsi pikrí,
éna megálo giatí.
De miláme pia giatí;
Den ipárchis pia giatí;
Tósi erimiá giatí;
Giatí chorísame, giatí;
Me pnígi to giatí.
Giatí ksechnás
tis megáles mas stigmés
giatí ksechnás
ki ólo chánese sto chtes,
giatí ksechnás
pu me ksípnages charámata
ke mu ’leges me klámata
eména, móno eména th’ agapás;
Giatí ksechnás
tis megáles mas stigmés
giatí ksechnás
ki ólo chánese sto chtes,
giatí ksechnás
pu mu ’leges “agápa me ke mi stamatás”;
Giatí ksechnás, giatí ksechnás;
Lógia i níchta se mavro chartí
tóra pu lipis esí.
Ise mia léksi me gefsi pikrí,
éna megálo giatí.
|
