|
Τι κάθεσαι και σκέφτεσαι
κι η ώρα μας περνάει
πάμε λοιπόν να φύγουμε γιατί ξημέρωσε
κι αυτή δε σ’ αγαπάει
Τόσα χρόνια, τόσες πίκρες
που τραβάς, βρε Σταύρο
σου ’χει κάνει τη ζωή σου και το βίο μαύρο
γιατί ξημέρωσε
Δε φέρθηκε φιλότιμα
και σ’ έριξε στη μπάντα
πάρ’ το λοιπόν απόφαση γιατί ξημέρωσε
και ξέχνα τη για πάντα
Τόσα χρόνια, τόσες πίκρες
που τραβάς, βρε Σταύρο
σου ’χει κάνει τη ζωή σου και το βίο μαύρο
γιατί ξημέρωσε
Δεν ωφελάει να μεθάς
και να σε τρών’ οι δρόμοι
πάρ’ το χαμπάρι, Σταύρο μου γιατί ξημέρωσε
δεν της αλλάζεις γνώμη
Τόσα χρόνια, τόσες πίκρες
που τραβάς, βρε Σταύρο
σου ’χει κάνει τη ζωή σου και το βίο μαύρο
γιατί ξημέρωσε
|
Ti káthese ke skéftese
ki i óra mas pernái
páme lipón na fígume giatí ksimérose
ki aftí de s’ agapái
Tósa chrónia, tóses píkres
pu travás, vre Stavro
su ’chi káni ti zoí su ke to vío mavro
giatí ksimérose
De férthike filótima
ke s’ érikse sti bánta
pár’ to lipón apófasi giatí ksimérose
ke kséchna ti gia pánta
Tósa chrónia, tóses píkres
pu travás, vre Stavro
su ’chi káni ti zoí su ke to vío mavro
giatí ksimérose
Den ofelái na methás
ke na se trón’ i drómi
pár’ to chabári, Stavro mu giatí ksimérose
den tis allázis gnómi
Tósa chrónia, tóses píkres
pu travás, vre Stavro
su ’chi káni ti zoí su ke to vío mavro
giatí ksimérose
|
