|
Έφυγες, άπονη, ζητώντας να πληγώσεις
την αφοσιωμένη, που σου δώθηκε, καρδιά,
γιατί, αχάριστη, να με προδώσεις
και να μου δώσεις τη μαχαιριά,
γιατί, αχάριστη, να με προδώσεις
και να μου δώσεις τη μαχαιριά.
Όμως, τώρα μόνος δε θα μείνω,
ούτε και το θύμα σου θα γίνω.
Μα θα `ρθει κάποτε η μέρα να πληρώσεις,
μόνη θα δέρνεσαι με την ψυχή βαριά,
τι σφάλμα έκανες, τότε θα νιώσεις,
θα μετανιώσεις μα θα ‘ν’ αργά,
τι σφάλμα έκανες, τότε θα νιώσεις,
θα μετανιώσεις μα θα ‘ν’ αργά.
Όμως, τώρα μόνος δε θα μείνω,
ούτε και το θύμα σου θα γίνω.
|
Έfiges, áponi, zitóntas na pligósis
tin afosioméni, pu su dóthike, kardiá,
giatí, acháristi, na me prodósis
ke na mu dósis ti macheriá,
giatí, acháristi, na me prodósis
ke na mu dósis ti macheriá.
Όmos, tóra mónos de tha mino,
ute ke to thíma su tha gino.
Ma tha `rthi kápote i méra na plirósis,
móni tha dérnese me tin psichí variá,
ti sfálma ékanes, tóte tha niósis,
tha metaniósis ma tha ‘n’ argá,
ti sfálma ékanes, tóte tha niósis,
tha metaniósis ma tha ‘n’ argá.
Όmos, tóra mónos de tha mino,
ute ke to thíma su tha gino.
|
