Η προσευχή της βάρκας | I prosefchí tis várkas

Αν ήσουν, Κύριε, πιο κοντά
ίσως να μας λυπόσουν
γέμισε η θάλασσα κορμιά
την ώρα που κοιμόσουν.

Χάθηκε η ελπίδα μας ξανά
βράδιασε στην ψυχή μας
δε βρήκα φως ούτε στεριά
ν’ αντέξει τη φυγή μας.

Αν ήσουν, Κύριε, πιο κοντά
θα ρώταγα τ’ αστέρια
ποια μοίρα κόλαση βαριά
μου σταύρωσε τα χέρια.

Όμως παντού είναι σκοτεινά
Ξένη ζωή, η ζωή μου
αν ήσουν, Κύριε, πιο κοντά
θ’ άκουγες τη φωνή μου.

An ísun, Kírie, pio kontá
ísos na mas lipósun
gémise i thálassa kormiá
tin óra pu kimósun.

Cháthike i elpída mas ksaná
vrádiase stin psichí mas
de vríka fos ute steriá
n’ antéksi ti figí mas.

An ísun, Kírie, pio kontá
tha rótaga t’ astéria
pia mira kólasi variá
mu stavrose ta chéria.

Όmos pantu ine skotiná
Kséni zoí, i zoí mu
an ísun, Kírie, pio kontá
th’ ákuges ti foní mu.