|
Θεέ μου δεν κατάλαβα
στην πίκρα πως μετάλαβα
και μου `δωσες γι’ αντίδωρο
τόση μοναξιά.
Κρυφές πληγές μου άφησαν
οι αγάπες που με κράτησαν
μα τώρα ήρθες μάτια μου
και βρήκα ζεστασιά.
Και φοβάμαι, φοβάμαι
Χριστέ μου τόση αγάπη αλήθεια να ‘ναι
και φοβάμαι, φοβάμαι
γιατί αν σε χάσω θα χαθώ .
Υπέφερα και πόνεσα
μα όλους τους συγχώρεσα
μα έλα που η καρδούλα μου
σπασμένο είναι γυαλί.
Γύριζα τα χαράματα
κι άνοιγα άδεια γράμματα
έψαχνα τις αγάπες μου
μα τώρα ήρθες εσύ.
Και φοβάμαι, φοβάμαι
Χριστέ μου τόση αγάπη αλήθεια να ‘ναι
και φοβάμαι, φοβάμαι
γιατί αν σε χάσω θα χαθώ
|
Theé mu den katálava
stin píkra pos metálava
ke mu `doses gi’ antídoro
tósi monaksiá.
Krifés pligés mu áfisan
i agápes pu me krátisan
ma tóra írthes mátia mu
ke vríka zestasiá.
Ke fováme, fováme
Christé mu tósi agápi alíthia na ‘ne
ke fováme, fováme
giatí an se cháso tha chathó .
Ipéfera ke pónesa
ma ólus tus sigchóresa
ma éla pu i kardula mu
spasméno ine gialí.
Giriza ta charámata
ki ániga ádia grámmata
épsachna tis agápes mu
ma tóra írthes esí.
Ke fováme, fováme
Christé mu tósi agápi alíthia na ‘ne
ke fováme, fováme
giatí an se cháso tha chathó
|
