Μη φοβάσαι τα σκοτάδια
ίδια είναι όλα τα βράδια
μη φοβάσαι ούτε τα φώτα
σε κρατάω όπως και πρώτα.
Μη φοβάσαι, μη λυπάσαι
κλείσ’ τα μάτια κι είν’ αργά
ό, τι είμαι κι ό,τι είσαι
τα ‘χουμε μισά μισά.
Μην ξοδεύεσαι στον πόνο
αφορμές γυρεύει μόνο
μη γελιέσαι από τι μοιάζει
παραμύθι είναι κι αλλάζει.
Μη φοβάσαι, μη λυπάσαι
κλείσ’ τα μάτια κι είναι αργά
ό, τι είμαι κι ό,τι είσαι
τα ’χουμε μισά μισά.
Μην το κάνεις άλλο θέμα
μια η αλήθεια κι αυτή ψέμα
όποιος λέει γι αγάπη αιώνια
αχ δε μετράει σωστά τα χρόνια.
Μη φοβάσαι, μη λυπάσαι
κλείσ’ τα μάτια κι είν’ αργά
ό, τι είμαι κι ό,τι είσαι
τα ‘χουμε μισά μισά.
|
Mi fováse ta skotádia
ídia ine óla ta vrádia
mi fováse ute ta fóta
se kratáo ópos ke próta.
Mi fováse, mi lipáse
klis’ ta mátia ki in’ argá
ó, ti ime ki ó,ti ise
ta ‘chume misá misá.
Min ksodevese ston póno
aformés girevi móno
mi geliése apó ti miázi
paramíthi ine ki allázi.
Mi fováse, mi lipáse
klis’ ta mátia ki ine argá
ó, ti ime ki ó,ti ise
ta ’chume misá misá.
Min to kánis állo théma
mia i alíthia ki aftí pséma
ópios léi gi agápi eónia
ach de metrái sostá ta chrónia.
Mi fováse, mi lipáse
klis’ ta mátia ki in’ argá
ó, ti ime ki ó,ti ise
ta ‘chume misá misá.
|