|
Καλλίτσα μου
είναι ο γιόκας σου
Κάτω στα περβόλια
Τον κοίμισαν τα βόλια
Καλλίτσα μου
τι τον άφησες
Από τις λυγαριές
να τρέξει στις φωτιές.
Μάνα Καλλίτσα,
Καλλίτσα γριά
Σου φέρνω μαντάτο
απ’ τη λησμονιά
Μες στο ‘λιοβασίλεμα
Θυμάμαι τη φωνή του
Που ράγιζε τις πέτρες
Στις άγριες λαγκαδιές
Μες στο λιοβασίλεμα
Θυμάμαι τη φωνή του
Νερό μάνα μου ψωμί,
νερό μάνα μου κι ελιές
Μάνα Καλλίτσα,
Καλλίτσα γριά
Σου φέρνω μαντάτο
απ’ τη λησμονιά
|
Kallítsa mu
ine o giókas su
Káto sta pervólia
Ton kimisan ta vólia
Kallítsa mu
ti ton áfises
Apó tis ligariés
na tréksi stis fotiés.
Mána Kallítsa,
Kallítsa griá
Su férno mantáto
ap’ ti lismoniá
Mes sto ‘liovasílema
Thimáme ti foní tu
Pu rágize tis pétres
Stis ágries lagkadiés
Mes sto liovasílema
Thimáme ti foní tu
Neró mána mu psomí,
neró mána mu ki eliés
Mána Kallítsa,
Kallítsa griá
Su férno mantáto
ap’ ti lismoniá
|
