|
Έκανα πολλά για εκείνην,
έφτασα στα όριά μου,
μα δεν έμαθε να δίνει, μόνο να ζητά,
πόσο χαμηλά να πέσω
για τον ψεύτικο έρωτά μου,
πόσο να πονέσω, πόσο, πόνεσα αρκετά.
Άιντε βρε καρντάσια, πάμε,
σε κανέναν δε χρωστάμε,
έχει αντέξει και χειρότερα η καρδιά μας,
άιντε βρε καρντάσια, πάμε,
άλλο δεν παρακαλάμε,
αγαπάμε και πονάμε και μαγκιά μας.
Έκανα πολλά για εκείνην,
ήταν η αναπνοή μου,
τώρα μόνο μου μ’ αφήνει έτσι ξαφνικά,
κι έχω προσπαθήσει τόσο,
χάρισμά της η ζωή μου,
πόσο να πονέσω, πόσο, ’όχι άλλο πια.
Άιντε βρε καρντάσια, πάμε,
σε κανέναν δε χρωστάμε,
έχει αντέξει και χειρότερα η καρδιά μας,
άιντε βρε καρντάσια, πάμε,
άλλο δεν παρακαλάμε,
αγαπάμε και πονάμε και μαγκιά μας.
|
Έkana pollá gia ekinin,
éftasa sta óriá mu,
ma den émathe na díni, móno na zitá,
póso chamilá na péso
gia ton pseftiko érotá mu,
póso na ponéso, póso, pónesa arketá.
Άinte vre karntásia, páme,
se kanénan de chrostáme,
échi antéksi ke chirótera i kardiá mas,
áinte vre karntásia, páme,
állo den parakaláme,
agapáme ke ponáme ke magkiá mas.
Έkana pollá gia ekinin,
ítan i anapnoí mu,
tóra móno mu m’ afíni étsi ksafniká,
ki écho prospathísi tóso,
chárismá tis i zoí mu,
póso na ponéso, póso, ’óchi állo pia.
Άinte vre karntásia, páme,
se kanénan de chrostáme,
échi antéksi ke chirótera i kardiá mas,
áinte vre karntásia, páme,
állo den parakaláme,
agapáme ke ponáme ke magkiá mas.
|
