Σε γυροφέρνω
Να κρεμαστώ απ’ τα όνειρά σου καταφέρνω
Να σκαρφαλώνω στο κορμί σου και να λειώνω
Να κλέβω χρόνο για σένα μόνο.
Σε συντροφεύω
Όλες τις νύχτες που η ψυχή σου δραπετεύει
Που το μυαλό σου σ’ άλλον κόσμο ταξιδεύει
Και σε παιδεύει σε κυριεύει
Έρωτας μοιάζει
Είναι ενοχή αλλά και πάθος που τρομάζει
Κι αυτή η αρρώστια
Του κορμιού σου η απληστία σε συναρπάζει
Γίνεται φλόγα η ζωή παντού σε καίει
Σαν το κρασί που είναι καλό όταν παλιώνει
Και σε ναρκώνει
Σε ξεσηκώνει, σ’αναστατώνει, σ’ αποτελειώνει
Σε παρασέρνω
Μέσα απ ‘ τα μάτια σου δε χάνονται οι εικόνες
Βλέπεις να πίνω του κρομιού σου τις σταγόνες
Κι αναστενάζεις ζωή μου τάζεις.
|
Se giroférno
Na kremastó ap’ ta ónirá su kataférno
Na skarfalóno sto kormí su ke na lióno
Na klévo chróno gia séna móno.
Se sintrofevo
Όles tis níchtes pu i psichí su drapetevi
Pu to mialó su s’ állon kósmo taksidevi
Ke se pedevi se kirievi
Έrotas miázi
Ine enochí allá ke páthos pu tromázi
Ki aftí i arróstia
Tu kormiu su i aplistía se sinarpázi
Ginete flóga i zoí pantu se kei
San to krasí pu ine kaló ótan palióni
Ke se narkóni
Se ksesikóni, s’anastatóni, s’ apotelióni
Se parasérno
Mésa ap ‘ ta mátia su de chánonte i ikónes
Olépis na píno tu kromiu su tis stagónes
Ki anastenázis zoí mu tázis.
|