|
Πικρό παράπονο μου βγαίνει
Απόψε γίναμε δυο ξένοι
Μα εσύ τον πόνο πως να νιώσεις
Δεν άντεξες να δώσεις
Ήσουν για μένα άνοιξη κι ελπίδα
Στεγνό λιμάνι στην καταιγίδα
Γιατί ζωή μου ήσουν μοιραία
Η πρώτη αγάπη κι η τελευταία
Μα εσύ με πλήγωσες
Εσύ με σκότωσες
Με του Ιούδα το φιλί με πρόδωσες
Πρώτα μ’ ανάστησες κι ύστερα μ’ έσβησες
Και με τη στάχτη μου το τέλος έγραψες.
Κι είπες πως έκλαψες
Πικρό παράπονο μου βγαίνει
Που τώρα τίποτα δε μένει
Απ’ όσα έκανα για σένα
Και ξέχασα εμένα
Ήσουν για μένα άνοιξη κι ελπίδα
Στεγνό λιμάνι στην καταιγίδα
Γιατί ζωή μου ήσουν μοιραία
Η πρώτη αγάπη κι η τελευταία
|
Pikró parápono mu vgeni
Apópse giname dio kséni
Ma esí ton póno pos na niósis
Den ántekses na dósis
Ήsun gia ména ániksi ki elpída
Stegnó limáni stin kategida
Giatí zoí mu ísun mirea
I próti agápi ki i teleftea
Ma esí me plígoses
Esí me skótoses
Me tu Iuda to filí me pródoses
Próta m’ anástises ki ístera m’ ésvises
Ke me ti stáchti mu to télos égrapses.
Ki ipes pos éklapses
Pikró parápono mu vgeni
Pu tóra típota de méni
Ap’ ósa ékana gia séna
Ke kséchasa eména
Ήsun gia ména ániksi ki elpída
Stegnó limáni stin kategida
Giatí zoí mu ísun mirea
I próti agápi ki i teleftea
|
