Σαν αεράκι θα ‘ρθεις
μεσημέρι απ’ το παράθυρο μου
πάλι θα μπεις… θα μπεις
και στο λαιμό μου δειλά
σαν σταγόνα από ιδρώτα θα κυλάς
στα κρυφά… στα κρυφά.
Έλα φως μου
λίγο απ’ τον ήλιο σου και μένα δώσ’ μου
στην καρδιά μου φθινοπώριασε νωρίς
Έλα τώρα
πολύ το σκέφτεσαι λοιπόν… προχώρα
τέτοια αγάπη δεν τη φαντάστηκε κανείς… δεν τη φαντάστηκε κανείς.
Σαν καραβάκι μικρό
ακυβέρνητο στο κύμα σου ξανά
θα χαθώ… θα χαθώ
και δεν πειράζει σταλιά
ας βρεθώ και στο βυθό αφού πνίγω στα ψιλά… στα ψιλά.
|
San aeráki tha ‘rthis
mesiméri ap’ to paráthiro mu
páli tha bis… tha bis
ke sto lemó mu dilá
san stagóna apó idróta tha kilás
sta krifá… sta krifá.
Έla fos mu
lígo ap’ ton ílio su ke ména dós’ mu
stin kardiá mu fthinopóriase norís
Έla tóra
polí to skéftese lipón… prochóra
tétia agápi den ti fantástike kanis… den ti fantástike kanis.
San karaváki mikró
akivérnito sto kíma su ksaná
tha chathó… tha chathó
ke den pirázi staliá
as vrethó ke sto vithó afu pnígo sta psilá… sta psilá.
|