|
Κι απόψε λίγο πριν να κοιμηθείς
θα βρεις δικαιολογίες να σωθείς,
θα σβήσεις με το φως το παρελθόν,
θα ’σαι απών ε, και λοιπόν;
Εγώ θα φορτωθώ τις ενοχές
και θα υπνοβατώ στις εποχές
που όλα ήταν διαφορετικά,
ερωτικά και μαγικά.
Κουράστηκα να σε δικαιολογώ
στο φέρσιμό σου το παράλογο,
ανύπαρκτες αιτίες να ζητώ
και κάθε βράδυ να σ’ αναζητώ.
Σε μια φωτογραφία της στιγμής
κλειδώσαμε έναν έρωτα εμείς
που χάθηκε όταν έσβησε το φλας.
Δε μου μιλάς, μόνο γελάς.
Μ’ απόψε λίγο πριν να κοιμηθείς
από τη μοναξιά μου θα κριθείς.
Να ξέρεις πως παρ’ όλα αυτά μπορώ
να συγχωρώ, να συγχωρώ.
Κουράστηκα να σε δικαιολογώ
στο φέρσιμό σου το παράλογο,
ανύπαρκτες αιτίες να ζητώ
και κάθε βράδυ να σ’ αναζητώ.
|
Ki apópse lígo prin na kimithis
tha vris dikeologies na sothis,
tha svísis me to fos to parelthón,
tha ’se apón e, ke lipón;
Egó tha fortothó tis enochés
ke tha ipnovató stis epochés
pu óla ítan diaforetiká,
erotiká ke magiká.
Kurástika na se dikeologó
sto férsimó su to parálogo,
aníparktes etíes na zitó
ke káthe vrádi na s’ anazitó.
Se mia fotografía tis stigmís
klidósame énan érota emis
pu cháthike ótan ésvise to flas.
De mu milás, móno gelás.
M’ apópse lígo prin na kimithis
apó ti monaksiá mu tha krithis.
Na kséris pos par’ óla aftá boró
na sigchoró, na sigchoró.
Kurástika na se dikeologó
sto férsimó su to parálogo,
aníparktes etíes na zitó
ke káthe vrádi na s’ anazitó.
|
