|
Ξέρω μια κουρασμένη γη
Που έχει μείνει φωτογραφία
Από την πιο ψηλή κορφή
Κοιτάζει πέρα τη Λευκωσία
Ξέρω μια πόλη μιαν οργή
Που κουβαλάει χίλιους αιώνες
Τα καλοκαίρια αιμορραγεί
Μέσα στους έρημους τους στρατώνες
Ξέρω κι εγώ ξέρεις κι εσύ
Ότι τα βράδια μες στα σκοτάδια
Η πόλη αυτή μες στη σιωπή
Της λευτεριάς θέλει τα χάδια
Ξέρω μια πόλη που περιμένει
Μια καταιγίδα και μια γιορτή
Κι αν η φτερούγα της είναι κομμένη
Από το χώμα της άλλη θα βγει
|
Kséro mia kurasméni gi
Pu échi mini fotografía
Apó tin pio psilí korfí
Kitázi péra ti Lefkosía
Kséro mia póli mian orgí
Pu kuvalái chílius eónes
Ta kalokeria emorragi
Mésa stus érimus tus stratónes
Kséro ki egó kséris ki esí
Όti ta vrádia mes sta skotádia
I póli aftí mes sti siopí
Tis lefteriás théli ta chádia
Kséro mia póli pu periméni
Mia kategida ke mia giortí
Ki an i fteruga tis ine komméni
Apó to chóma tis álli tha vgi
|
