Θα σταθείς, θα μου πεις πως μ’ αγαπάς,
θα χαθείς, στις ερήμους θα γυρνάς,
θα σε βρω στα λημέρια τα παλιά,
εκεί που σμίγουν τα πουλιά.
Θα πονάς, τη ζωή θα τυραννάς,
σαν αητός, θα μου φεύγεις προς το φως.
Οι ματιές θα κόβουν σαν μαχαίρια,
τα φιλιά μας, άγια καλοκαίρια,
θα σ’ αγγίζω και θα ‘ναι όλα ακέρια
κι ο καημός και η χαρά,
οι ματιές θα κόβουν σαν μαχαίρια,
τα φιλιά μας, άγια καλοκαίρια
κι αν κρατώ την πίκρα μες στα χέρια,
την ποντάρω στη χαρά.
Μη χαθείς, μη, στη νύχτα, ξεχαστείς,
βγες στο φως, φίλος είναι κι αδερφός,
μη μου πεις “σβήσε με μες στα φιλιά”
κράτησέ με αγκαλιά.
Μη βιαστείς, στη ζωή μην ορκιστείς,
στο ποτέ και στο πάντα μη βιαστείς.
Οι ματιές θα κόβουν σαν μαχαίρια,
τα φιλιά μας, άγια καλοκαίρια,
θα σ’ αγγίζω και θα ‘ναι όλα ακέρια
κι ο καημός και η χαρά,
οι ματιές θα κόβουν σαν μαχαίρια,
τα φιλιά μας, άγια καλοκαίρια
κι αν κρατώ την πίκρα μες στα χέρια,
την ποντάρω στη χαρά.
Οι ματιές θα κόβουν σαν μαχαίρια,
τα φιλιά μας, άγια καλοκαίρια
κι αν κρατώ την πίκρα μέσ’ στα χέρια,
την ποντάρω στη χαρά.
|
Tha stathis, tha mu pis pos m’ agapás,
tha chathis, stis erímus tha girnás,
tha se vro sta liméria ta paliá,
eki pu smígun ta puliá.
Tha ponás, ti zoí tha tirannás,
san aitós, tha mu fevgis pros to fos.
I matiés tha kóvun san macheria,
ta filiá mas, ágia kalokeria,
tha s’ angizo ke tha ‘ne óla akéria
ki o kaimós ke i chará,
i matiés tha kóvun san macheria,
ta filiá mas, ágia kalokeria
ki an krató tin píkra mes sta chéria,
tin pontáro sti chará.
Mi chathis, mi, sti níchta, ksechastis,
vges sto fos, fílos ine ki aderfós,
mi mu pis “svíse me mes sta filiá”
krátisé me agkaliá.
Mi viastis, sti zoí min orkistis,
sto poté ke sto pánta mi viastis.
I matiés tha kóvun san macheria,
ta filiá mas, ágia kalokeria,
tha s’ angizo ke tha ‘ne óla akéria
ki o kaimós ke i chará,
i matiés tha kóvun san macheria,
ta filiá mas, ágia kalokeria
ki an krató tin píkra mes sta chéria,
tin pontáro sti chará.
I matiés tha kóvun san macheria,
ta filiá mas, ágia kalokeria
ki an krató tin píkra més’ sta chéria,
tin pontáro sti chará.
|