|
Με το πάθος που δινόσουν
δεν μου δίνεσαι
Δε φροντίζεις όπως πρώτα
να μ’ αρέσεις
Κι όπως βλέπω
διαρκώς ν’ απομακρύνεσαι
Κάθε μέρα κάνω
χίλιες υποθέσεις
Και φαντάζομαι
πως μάλλον, μάλλον, μάλλον
τα `χεις βρει, μωρό μου,
μ’ άλλον, μ’ άλλον, μ’ άλλον
Κι όλα μοιάζουν μπερδεμένα πια για μένα,
ξαφνικά
Σου μιλάω
και ποτέ δε συγκεντρώνεσαι
Το μυαλό σου
σ’ άλλους κόσμους ταξιδεύει
Το τηλέφωνο χτυπάει
κι αναστατώνεσαι
Κι ένα κίνδυνος παντού
παραμονεύει
Και φαντάζομαι
πως μάλλον, μάλλον, μάλλον
τα `χεις βρει, μωρό μου,
μ’ άλλον, μ’ άλλον, μ’ άλλον
Κι όλα μοιάζουν μπερδεμένα πια για μένα,
ξαφνικά
|
Me to páthos pu dinósun
den mu dínese
De frontízis ópos próta
na m’ arésis
Ki ópos vlépo
diarkós n’ apomakrínese
Káthe méra káno
chílies ipothésis
Ke fantázome
pos mállon, mállon, mállon
ta `chis vri, moró mu,
m’ állon, m’ állon, m’ állon
Ki óla miázun berdeména pia gia ména,
ksafniká
Su miláo
ke poté de sigkentrónese
To mialó su
s’ állus kósmus taksidevi
To tiléfono chtipái
ki anastatónese
Ki éna kíndinos pantu
paramonevi
Ke fantázome
pos mállon, mállon, mállon
ta `chis vri, moró mu,
m’ állon, m’ állon, m’ állon
Ki óla miázun berdeména pia gia ména,
ksafniká
|
