Πέντε λέξεις σε ένα γράμμα
και νομίζεις πως καθάρισες.
Πάντα ήσουν βολεμένη
και ποτέ σου δε ρισκάρισες.
Μια σταγόνα έδωσες,
θάλασσες μου πήρες.
Κι άναβες και έσβηνες
σαν τους αναπτήρες.
Θέλω να δώσω μια γροθιά σ’ ένα μαχαίρι,
φωτιά να βάλω και μπροστά σου να καώ.
Μα ο έρωτάς σου με έχει αρπάξει από το χέρι
γιατί απ’ το πλάι σου να φύγω δεν μπορώ.
Μια απλή δικαιολογία
και το θέμα λες πως έληξε.
Κι η αγάπη της ζωής μας
όπως ήθελες κατέληξε.
Μια σταγόνα έδωσες,
θάλασσες μου πήρες.
Κι άναβες και έσβηνες
σαν τους αναπτήρες.
Θέλω να δώσω μια γροθιά σ’ ένα μαχαίρι,
φωτιά να βάλω και μπροστά σου να καώ.
Μα ο έρωτάς σου με έχει αρπάξει από το χέρι
γιατί απ’ το πλάι σου να φύγω δεν μπορώ.
|
Pénte léksis se éna grámma
ke nomízis pos kathárises.
Pánta ísun voleméni
ke poté su de riskárises.
Mia stagóna édoses,
thálasses mu píres.
Ki ánaves ke ésvines
san tus anaptíres.
Thélo na dóso mia grothiá s’ éna macheri,
fotiá na válo ke brostá su na kaó.
Ma o érotás su me échi arpáksi apó to chéri
giatí ap’ to plái su na fígo den boró.
Mia aplí dikeologia
ke to théma les pos élikse.
Ki i agápi tis zoís mas
ópos ítheles katélikse.
Mia stagóna édoses,
thálasses mu píres.
Ki ánaves ke ésvines
san tus anaptíres.
Thélo na dóso mia grothiá s’ éna macheri,
fotiá na válo ke brostá su na kaó.
Ma o érotás su me échi arpáksi apó to chéri
giatí ap’ to plái su na fígo den boró.
|