Με εκατό καράβια ξεκινώ
να σου φέρω τον ωκεανό
μια και δε σου έφτασε η βροχή
πρόσωπο να πλύνεις και ψυχή
Με εκατό καράβια ξεκινώ
να σου φέρω τον ωκεανό
άμα την αγάπη καρτερείς
άναψε τον φάρο σου νωρίς
Σ’ έφαγε σαν άγαλμα η σκουριά
μόνη σε μια μόνιμη στεριά
κλείνεις και ανοίγεις αγκαλιές
όπως οι γυναίκες οι παλιές
Με εκατό καράβια ξεκινώ
να σου φέρω τον ωκεανό
μια και δε σου έφτασε η βροχή
θάλασσα να πίνεις και ψυχή
Σ’ έφαγε σαν άγαλμα η σκουριά
μόνη σε μια μόνιμη στεριά
κλείνεις και ανοίγεις αγκαλιές
όπως οι γυναίκες οι παλιές
Περνώ κύματα περνώ
για σένα θάλασσες και έρωτες
κύματα περνώ
|
Me ekató karávia ksekinó
na su féro ton okeanó
mia ke de su éftase i vrochí
prósopo na plínis ke psichí
Me ekató karávia ksekinó
na su féro ton okeanó
áma tin agápi karteris
ánapse ton fáro su norís
S’ éfage san ágalma i skuriá
móni se mia mónimi steriá
klinis ke anigis agkaliés
ópos i ginekes i paliés
Me ekató karávia ksekinó
na su féro ton okeanó
mia ke de su éftase i vrochí
thálassa na pínis ke psichí
S’ éfage san ágalma i skuriá
móni se mia mónimi steriá
klinis ke anigis agkaliés
ópos i ginekes i paliés
Pernó kímata pernó
gia séna thálasses ke érotes
kímata pernó
|