|
Ήταν το βλέμμα σου παράπονα γεμάτο
και το μπουκάλι αδειανό παναθεμάτο
από τα χείλη σου δεν έβγαλες μια λέξη
άφησες μόνο ένα δάκρυ σου να τρέξει
Άναβες το `να τσιγάρο πάνω στο άλλο
λες και ο καπνός τη μοναξιά κάνει σινιάλο
και πως ο πάγος είχε λιώσει στο ποτήρι
για μας ο έρωτας αυτός είχε τελειώσει και σε χάνω
Με ποιο δικαίωμα, με ποιο δικαίωμα,
με ποιο δικαίωμα μου φεύγεις και πονάω
Με ποιο δικαίωμα, με ποιο δικαίωμα,
χωρίς εσένα τι ζωή μου να περνάω
Με ποιο δικαίωμα, με ποιο δικαίωμα,
μου καταστρέφεις ότι έχω και δεν έχω
Με ποιο δικαίωμα, με ποιο δικαίωμα,
γύρισε πίσω έρωτα μου δεν αντέχω
Με ποιο δικαίωμα
Ήταν το βλέμμα σου παράπονα γεμάτο
ήπια την πίκρα των ματιών σου άσπρο πάτο
έφυγες και άφησες μονάχα τ’ άρωμα σου
κι όλο με βρίζω που δεν έτρεξα κοντά σου
Τώρα οι νύχτες μου δεν έχουνε φεγγάρι
πάλι κοιμάμαι στο δικό σου μαξιλάρι
και λέω θα ρθει δεν μπορεί να με ξεχάσει
έστω σαν όνειρο θα ρθει και θα περάσει μες τη νύχτα
|
Ήtan to vlémma su parápona gemáto
ke to bukáli adianó panathemáto
apó ta chili su den évgales mia léksi
áfises móno éna dákri su na tréksi
Άnaves to `na tsigáro páno sto állo
les ke o kapnós ti monaksiá káni siniálo
ke pos o págos iche liósi sto potíri
gia mas o érotas aftós iche teliósi ke se cháno
Me pio dikeoma, me pio dikeoma,
me pio dikeoma mu fevgis ke ponáo
Me pio dikeoma, me pio dikeoma,
chorís eséna ti zoí mu na pernáo
Me pio dikeoma, me pio dikeoma,
mu katastréfis óti écho ke den écho
Me pio dikeoma, me pio dikeoma,
girise píso érota mu den antécho
Me pio dikeoma
Ήtan to vlémma su parápona gemáto
ípia tin píkra ton matión su áspro páto
éfiges ke áfises monácha t’ ároma su
ki ólo me vrízo pu den étreksa kontá su
Tóra i níchtes mu den échune fengári
páli kimáme sto dikó su maksilári
ke léo tha rthi den bori na me ksechási
ésto san óniro tha rthi ke tha perási mes ti níchta
|
