Το κορμί μου σκεπάζει το δικό σου
φιλάς τα δάχτυλα μου και ορκίζεσαι
πως με αγαπάς και πιο πολύ απ’ τον εαυτό σου
Και στο σκοτάδι σαν φιλμάκι εμφανίζεσαι
μα η σκηνή είναι στημένη
και η εικόνα από πριν γραμμένη
Κι εγώ στην υποταγή του έρωτα
σηκώνομαι, πέφτω, σε ζητάω, υποφέρω
Κι εσύ μέσα σε όνειρα ατέλειωτα
κοιτάζεις το δικό σου το συμφέρον
Μα εγώ το ξέρω, ναι το `χω νιώσει
με μας τους δυο όλα τελειώνουν
μετά την πτώση
Η αντίσταση τώρα έχει πέσει
φιλάς τα δάχτυλά μου και μπερδεύεσαι
έχεις χορτάσει και ζητάς καινούργια γεύση
Και μες στα φώτα σαν φιλμάκι τώρα καίγεσαι
μα την αλήθεια την έχω νιώσει
της αγκαλιάς σου η ιστορία έχει τελειώσει
|
To kormí mu skepázi to dikó su
filás ta dáchtila mu ke orkízese
pos me agapás ke pio polí ap’ ton eaftó su
Ke sto skotádi san filmáki emfanízese
ma i skiní ine stiméni
ke i ikóna apó prin gramméni
Ki egó stin ipotagí tu érota
sikónome, péfto, se zitáo, ipoféro
Ki esí mésa se ónira atéliota
kitázis to dikó su to simféron
Ma egó to kséro, ne to `cho niósi
me mas tus dio óla teliónun
metá tin ptósi
I antístasi tóra échi pési
filás ta dáchtilá mu ke berdevese
échis chortási ke zitás kenurgia gefsi
Ke mes sta fóta san filmáki tóra kegese
ma tin alíthia tin écho niósi
tis agkaliás su i istoría échi teliósi
|