Μη φεύγεις, μη φύγεις
τον έρωτά σου ανάποδα φορώ
μη φεύγεις, μη πνίγεις
τα θαύματα σε μια γουλιά νερό
Καρδιά μου
που ανοίγεις
να πας μακριά μου
μ’ ένα φτερό
Φοβάμαι ακόμα
στα μάτια σου τον ίσκιο που γυρνά
το μαύρο το χρώμα
το κόκκινο πληγής που δεν περνά
Φωνάζει
το στόμα
η αγάπη να εφευρεθεί
ξανά
Να μ’ έχεις στο νου σου
στην άκρη τ’ ουρανού σου μη ξεχνάς
για λόγους δικούς σου
και σώμα και ψυχή μου κυβερνάς
Καρδιά μου
το νου σου
πιο πέρα απ’ τ’ όνειρό μας
μην πας
Εγώ κι εσύ
αγαπημένοι
Εγώ κι εσύ
Εσύ
νικάει αυτό που ενώ πεθαίνει
ζητάει να ζει μαζί
|
Mi fevgis, mi fígis
ton érotá su anápoda foró
mi fevgis, mi pnígis
ta thafmata se mia guliá neró
Kardiá mu
pu anigis
na pas makriá mu
m’ éna fteró
Fováme akóma
sta mátia su ton ískio pu girná
to mavro to chróma
to kókkino pligís pu den perná
Fonázi
to stóma
i agápi na efevrethi
ksaná
Na m’ échis sto nu su
stin ákri t’ uranu su mi ksechnás
gia lógus dikus su
ke sóma ke psichí mu kivernás
Kardiá mu
to nu su
pio péra ap’ t’ óniró mas
min pas
Egó ki esí
agapiméni
Egó ki esí
Esí
nikái aftó pu enó petheni
zitái na zi mazí
|