|
Μη φωνάζεις, άκουσέ με, μη φωνάζεις,
δες το θέμα κάπως διαφορετικά.
Κι άλλοι χώρισαν στον κόσμο, μην τρομάζεις,
μη φωνάζεις, πες το αντίο πιο γλυκά.
Δε φωνάζω, το παράπονο με παίρνει
για ένα σφάλμα μου πληρώνω ακριβά.
Είν’ ο πόνος στην καρδιά που σε πεθαίνει,
μη φωνάζεις, σκότωσέ με πιο καλά.
Πάρε με από δω, θέλω να φύγουμε μακριά
να τα ξεχάσουμε κι οι δυο μας τα παλιά.
Πάρε με από δω, θέλω να φύγουμε μακριά
να ξεψυχήσω στη δικιά σου αγκαλιά.
Μη φωνάζεις, πιστεψέ με, μη φωνάζεις,
αν το θέλεις και μιλάς ειλικρινά.
Τα φαρμάκια που έχω πιει μη λογαριάζεις,
μη φωνάζεις, όλα γίνονται ξανά.
Δε φωνάζω, το παράπονο με πνίγει,
μες στα μάτια σου κοιτάω την απειλή.
Είν’ ο πόνος που ζητά πόρτα να φύγει,
μη φωνάζεις, σε αγάπησα πολύ.
|
Mi fonázis, ákusé me, mi fonázis,
des to théma kápos diaforetiká.
Ki álli chórisan ston kósmo, min tromázis,
mi fonázis, pes to antío pio gliká.
De fonázo, to parápono me perni
gia éna sfálma mu pliróno akrivá.
In’ o pónos stin kardiá pu se petheni,
mi fonázis, skótosé me pio kalá.
Páre me apó do, thélo na fígume makriá
na ta ksechásume ki i dio mas ta paliá.
Páre me apó do, thélo na fígume makriá
na ksepsichíso sti dikiá su agkaliá.
Mi fonázis, pistepsé me, mi fonázis,
an to thélis ke milás ilikriná.
Ta farmákia pu écho pii mi logariázis,
mi fonázis, óla ginonte ksaná.
De fonázo, to parápono me pnígi,
mes sta mátia su kitáo tin apilí.
In’ o pónos pu zitá pórta na fígi,
mi fonázis, se agápisa polí.
|
