|
Ξανά κοιτάζω το φεγγάρι
και λέω μέσα μου μακάρι να το βλέπεις
πως αντέχεις να είσαι μακριά,
δεν έχει ο πίνακας κορνίζα
χάνει το χρώμα του και γίνονται όλα γκρίζα
Μόνα Λίζα της καρδιάς μου που γυρνάς.
Με άφησες να ζω με το γιατί, γιατί;
Βιάστηκες εσύ αλλού να πας
άργησα και εγώ λιγάκι
μαύρισε το χρώμα της καρδιάς,
λες ότι ακόμα μ’αγαπάς
μα εγώ ζω με το φεγγάρι
και ένα άδειο μαξιλάρι
περιμένει όνειρα να κάνουμε για μας.
Ακούω μέσα στην ματιά σου
πόσα μου έλεγε το πρώτο κοίταγμα σου
μακριά σου όμως με κρατάς,
φέρνει ο αέρας το άρωμα σου
εγώ με δύναμη φωνάζω το όνομα σου
Μόνα Λίζα στάσου που πας.
Με άφησες να ζω με το γιατί, γιατί;
Βιάστηκες εσύ αλλού να πας
άργησα και εγώ λιγάκι
μαύρισε το χρώμα της καρδιάς,
λες ότι ακόμα μ’αγαπάς
μα εγώ ζω με το φεγγάρι
και ένα άδειο μαξιλάρι
περιμένει όνειρα να κάνουμε για μας.
|
Ksaná kitázo to fengári
ke léo mésa mu makári na to vlépis
pos antéchis na ise makriá,
den échi o pínakas korníza
cháni to chróma tu ke ginonte óla gkríza
Móna Líza tis kardiás mu pu girnás.
Me áfises na zo me to giatí, giatí;
Iástikes esí allu na pas
árgisa ke egó ligáki
mavrise to chróma tis kardiás,
les óti akóma m’agapás
ma egó zo me to fengári
ke éna ádio maksilári
periméni ónira na kánume gia mas.
Akuo mésa stin matiá su
pósa mu élege to próto kitagma su
makriá su ómos me kratás,
férni o aéras to ároma su
egó me dínami fonázo to ónoma su
Móna Líza stásu pu pas.
Me áfises na zo me to giatí, giatí;
Iástikes esí allu na pas
árgisa ke egó ligáki
mavrise to chróma tis kardiás,
les óti akóma m’agapás
ma egó zo me to fengári
ke éna ádio maksilári
periméni ónira na kánume gia mas.
|
