|
Λίγο, λίγο άνεμος γίνεσαι.
όλα στα δίνω μα απομακρύνεσαι
τα όνειρα μου όλα στα δίνω μα εσύ
σκορπίζεσαι μακριά μου μη φεύγεις
μη μ’ αποφεύγεις, μη μ’ αποφεύγεις.
Μονάχα εσύ το ξέρεις μπορείς να
καταφέρεις στα μάτια μου να φέρεις
όνειρα ξανά
τον κόσμο να γυρίσω να ζήσω
ν’ αγαπήσω αφού μου έδωσες εσύ φτερά
Έλα, έλα γίνε το χάδι μου
σαν ήλιος γέλα μέσα στο σκοτάδι μου
μοναξιά μου σαν ήλιος γέλα
διώξε το σκοτάδι μου
μακριά μου μη φεύγεις μη
μ’ αποφεύγεις, μη μ’ αποφεύγεις.
Μονάχα εσύ το ξέρεις μπορείς να
καταφέρεις στα μάτια μου να φέρεις όνειρα ξανά
τον κόσμο να γυρίσω να ζήσω
ν’ αγαπήσω αφού μου έδωσες εσύ φτερά
|
Lígo, lígo ánemos ginese.
óla sta díno ma apomakrínese
ta ónira mu óla sta díno ma esí
skorpízese makriá mu mi fevgis
mi m’ apofevgis, mi m’ apofevgis.
Monácha esí to kséris boris na
kataféris sta mátia mu na féris
ónira ksaná
ton kósmo na giríso na zíso
n’ agapíso afu mu édoses esí fterá
Έla, éla gine to chádi mu
san ílios géla mésa sto skotádi mu
monaksiá mu san ílios géla
diókse to skotádi mu
makriá mu mi fevgis mi
m’ apofevgis, mi m’ apofevgis.
Monácha esí to kséris boris na
kataféris sta mátia mu na féris ónira ksaná
ton kósmo na giríso na zíso
n’ agapíso afu mu édoses esí fterá
|
