|
Σ’ άγνωστες πόλεις στα στενά της καρδιάς
θα κρύβομαι πάντα σε φωτιές να πατάς.
Να με φωνάζεις σαν να με χάνεις
και να τρομάζεις αληθινά,
να με φωνάζεις σαν να μη μ’ έχεις
σαν φως να τρέχεις στα σκοτεινά.
Δε φτάνουν οι όρκοι σ’ ό,τι κι αν μαρτυράς
τους παίρνουν τα χρόνια σε τιμή προσφοράς,
σαν νύχτα που κρύβει χίλια δυο μυστικά
θα μείνω κι ας βάζεις μες στο νου σου πολλά.
Να με φωνάζεις σαν να με χάνεις
και να τρομάζεις αληθινά,
να με φωνάζεις σαν να μη μ’ έχεις
σαν φως να τρέχεις στα σκοτεινά.
Να με φωνάζεις.
|
S’ ágnostes pólis sta stená tis kardiás
tha krívome pánta se fotiés na patás.
Na me fonázis san na me chánis
ke na tromázis alithiná,
na me fonázis san na mi m’ échis
san fos na tréchis sta skotiná.
De ftánun i órki s’ ó,ti ki an martirás
tus pernun ta chrónia se timí prosforás,
san níchta pu krívi chília dio mistiká
tha mino ki as vázis mes sto nu su pollá.
Na me fonázis san na me chánis
ke na tromázis alithiná,
na me fonázis san na mi m’ échis
san fos na tréchis sta skotiná.
Na me fonázis.
|
