Ο ανθρωπάκος | O anthropákos

Είμαι φτωχός κουρασμένος σκυφτός ανθρωπάκος,
των ταπεινών και των άλλων πουλιών φιλαράκος.

Για δε μ’ αφήνετε ήσυχο;
Άστε με ήσυχο όλοι.
Θέλω να ζήσω ελεύθερος,
δίχως ταυτότητα πια.

Μία ζωή με κρατάν, με κουνάν μ’ ένα σπάγκο.
Λόγια, σχολειά, μέρα νύχτα δουλειά και στον πάγκο.

Για δε μ’ αφήνετε ήσυχο;
Άστε με ήσυχο όλοι.
Θέλω να ζήσω ελεύθερος,
δίχως ταυτότητα πια.

Όπου χαρά πρώτη πρώτη σειρά κάποιος κλέφτης.
Κι όποιο κακό κάνει τ’ αφεντικό, εγώ είμ’ ο φταίχτης.

Για δε μ’ αφήνετε ήσυχο;
Άστε με ήσυχο όλοι.
Θέλω να ζήσω ελεύθερος,
δίχως ταυτότητα πια.

Ime ftochós kurasménos skiftós anthropákos,
ton tapinón ke ton állon pulión filarákos.

Gia de m’ afínete ísicho;
Άste me ísicho óli.
Thélo na zíso eleftheros,
díchos taftótita pia.

Mía zoí me kratán, me kunán m’ éna spágko.
Lógia, scholiá, méra níchta duliá ke ston págko.

Gia de m’ afínete ísicho;
Άste me ísicho óli.
Thélo na zíso eleftheros,
díchos taftótita pia.

Όpu chará próti próti sirá kápios kléftis.
Ki ópio kakó káni t’ afentikó, egó im’ o ftechtis.

Gia de m’ afínete ísicho;
Άste me ísicho óli.
Thélo na zíso eleftheros,
díchos taftótita pia.