|
Ο Τζακ Ο’ Χάρα ήταν φτωχός
και τόνε ξέραν όλοι
κι εγώ κι εσύ κι ο παρακεί
αγγέλοι και διαβόλοι.
Ο Τζακ Ο’ Χάρα ήταν μπεκρής
χρυσή καρδιά, άδεια τσέπη
κι ήρθε ο χειμώνας ο μακρύς
κι ο Τζακ δεν είχε σκέπη.
Μια νύχτα χιόνισε πάρα πολύ
και βγήκαν οι γειτόνοι
για να φτυαρίσουν το πρωί,
και βρήκαν μες στο χιόνι
της γειτονιάς το φρόκαλο,
τον Τζακ Ο’ Χάρα κόκαλο.
Στέλνουν χαμπέρι στο γιατρό
από ενδιαφέρον,
“τρέξε γιατρέ μου, το και το
τον χάνουμε το γέρο”.
Μα ο γιατρός κάνει νερά
γιατί δεν έχει τυχερά,
ο θάνατος είν’ έξοδο
κι ο Τζακ σε αδιέξοδο.
Σαν κάναν το καθήκον τους
ήσυχοι πια οι γειτόνοι
γυρίσανε στο σπίτι τους
κι αφήσανε στο χιόνι
της γειτονιάς το φρόκαλο,
τον Τζακ Ο’ Χάρα κόκαλο.
|
O Tzak O’ Chára ítan ftochós
ke tóne kséran óli
ki egó ki esí ki o paraki
angéli ke diavóli.
O Tzak O’ Chára ítan bekrís
chrisí kardiá, ádia tsépi
ki írthe o chimónas o makrís
ki o Tzak den iche sképi.
Mia níchta chiónise pára polí
ke vgíkan i gitóni
gia na ftiarísun to pri,
ke vríkan mes sto chióni
tis gitoniás to frókalo,
ton Tzak O’ Chára kókalo.
Stélnun chabéri sto giatró
apó endiaféron,
“trékse giatré mu, to ke to
ton chánume to géro”.
Ma o giatrós káni nerá
giatí den échi ticherá,
o thánatos in’ éksodo
ki o Tzak se adiéksodo.
San kánan to kathíkon tus
ísichi pia i gitóni
girísane sto spíti tus
ki afísane sto chióni
tis gitoniás to frókalo,
ton Tzak O’ Chára kókalo.
|
