|
Είμαι το ρολόι που έχει σταματήσει
Και δεν το κοιτάς
Σε έναν άδειο τοίχο μένει να θυμίζει
Πως δε μ’ αγαπάς
Μοιάζω με έναν φάρο σ’ έρημο λιμάνι
Που τον προσπερνάς
Και όλο αναβοσβήνει για ένα σου σημάδι
Μα δε σταματάς
Δε σταματάς
Και όλη η ζωή μου είναι άδεια τώρα
Λείπεις και όλοι οι δρόμοι μοιάζουν ανηφόρα
Στην καρδιά μου είναι χαραγμένο το όνομα σου
Και από το σώμα μου δε φεύγει το άρωμα σου
Και τρελαίνομαι
Και πεθαίνω
Στην οδό της αγωνίας πάλι μένω
Και τρελαίνομαι
Και μεθάω
Από μίσος που εσένα αγαπάω
Σ’ αγαπάω
Είμαι το τσιγάρο που δεν το καπνίζεις
Και το παρατάς
Και έχει μείνει μόνο μέσα στο πακέτο
Που εσύ πετάς
Είμαι το άρωμα σου σε ένα μπουκαλάκι
Που δεν το φοράς
Είναι πεταμένο σ’ ένα συρταράκι
Που όλο το ξεχνάς
Μην το ξεχνάς
|
Ime to rolói pu échi stamatísi
Ke den to kitás
Se énan ádio ticho méni na thimízi
Pos de m’ agapás
Miázo me énan fáro s’ érimo limáni
Pu ton prospernás
Ke ólo anavosvíni gia éna su simádi
Ma de stamatás
De stamatás
Ke óli i zoí mu ine ádia tóra
Lipis ke óli i drómi miázun anifóra
Stin kardiá mu ine charagméno to ónoma su
Ke apó to sóma mu de fevgi to ároma su
Ke trelenome
Ke petheno
Stin odó tis agonías páli méno
Ke trelenome
Ke metháo
Apó mísos pu eséna agapáo
S’ agapáo
Ime to tsigáro pu den to kapnízis
Ke to paratás
Ke échi mini móno mésa sto pakéto
Pu esí petás
Ime to ároma su se éna bukaláki
Pu den to forás
Ine petaméno s’ éna sirtaráki
Pu ólo to ksechnás
Min to ksechnás
|
