Οκτώ τηλεφωνήματα
το εικοσιτετράωρο
και λόγια του αέρα
μες το σύρμα
Οι όρκοι και τα κλάματα
πεθαίνουν τα χαράματα
εσύ στο σ’ αγαπώ
κι εγώ στο πείσμα
Κι ας πούμε πως γυρίζω
ας πούμε λέω
πως ένα ναι σου λέω
το τελευταίο
Δεν πρόκειται ν’ αλλάξεις
και χαρακτήρα
το λέει η πείρα
το λέει η πείρα
Οκτώ Σαββατοκύριακα
ξυπνώ με το παράπονο
με σπρώχνει η μοναξιά
στην ανηφόρα
Και κάθε πέντε βήματα
με ζώνουν τα διλήμματα
μπροστά εσύ
και πίσω η κατηφόρα
Κι ας πούμε πως γυρίζω
ας πούμε λέω
πως ένα ναι σου λέω
το τελευταίο
δεν πρόκειται ν’ αλλάξεις
Και χαρακτήρα
το λέει η πείρα
το λέει η πείρα
|
Októ tilefonímata
to ikositetráoro
ke lógia tu aéra
mes to sírma
I órki ke ta klámata
pethenun ta charámata
esí sto s’ agapó
ki egó sto pisma
Ki as pume pos girízo
as pume léo
pos éna ne su léo
to telefteo
Den prókite n’ alláksis
ke charaktíra
to léi i pira
to léi i pira
Októ Savvatokíriaka
ksipnó me to parápono
me spróchni i monaksiá
stin anifóra
Ke káthe pénte vímata
me zónun ta dilímmata
brostá esí
ke píso i katifóra
Ki as pume pos girízo
as pume léo
pos éna ne su léo
to telefteo
den prókite n’ alláksis
Ke charaktíra
to léi i pira
to léi i pira
|