Μέσα στο φως τρέχεις
και στις βροχές
παίρνεις τους δρόμους
ξανοίγεσαι όπου θες.
Στις φυλλωσιές
σαν αγκαλιές πέφτεις
και στις πηγές.
Όλο νερά
κι όλα ξυπνούνε τα θαύματα
σαν παιδιά.
Όλα είναι αλλού
δε φτάνεις με του μυαλού το πυροφάνι
στη γη του ουρανού
όλα είναι αλλού.
Το βλέμμα μικρού παιδιού
στην άλλη όχθη κοιτάει
του ανέμου
όλα είναι αλλού
το θαύμα είναι παντού
μα ό,τι στον κόσμο αγαπώ
είναι αλλού.
Μες στη βραχνή μέρα
βλάβη του νου
στάχτες τινάζεις στα κύματα
του γιαλού
μάτια κλειστά
στην ορφανή μέρα
πέφτει η σκιά.
Από ψηλά
κι από μακριά
πέφτουν τα όνειρα στη φωτιά.
|
Mésa sto fos tréchis
ke stis vrochés
pernis tus drómus
ksanigese ópu thes.
Stis fillosiés
san agkaliés péftis
ke stis pigés.
Όlo nerá
ki óla ksipnune ta thafmata
san pediá.
Όla ine allu
de ftánis me tu mialu to pirofáni
sti gi tu uranu
óla ine allu.
To vlémma mikru pediu
stin álli óchthi kitái
tu anému
óla ine allu
to thafma ine pantu
ma ó,ti ston kósmo agapó
ine allu.
Mes sti vrachní méra
vlávi tu nu
stáchtes tinázis sta kímata
tu gialu
mátia klistá
stin orfaní méra
péfti i skiá.
Apó psilá
ki apó makriá
péftun ta ónira sti fotiá.
|