Με καφέ γαλλικό, στο πιάνο κάποιο τζαζ κομμάτι,
γύρω αφίσες ρετρό σε φόντο ονειρικό.
Τον χαμένο καιρό να ψάχνουν όλοι τι απάτη
σ’ έναν κόσμο πικρό, με χιούμορ σχετικό.
Κι όλα παν μια χαρά, τι κέφι στα γνωστά μπαράκια.
Μη ρωτάς ποιος γλεντά, θα δείξει ο καιρός.
Όλα παν μια χαρά, του ροκ θυμίζουν προσφυγάκια.
Να ’ν’ καλά τα παιδιά, μα εγώ πεθαίνω αλλιώς.
Με τσιγάρα βαριά, κουβέντες που δε βγάζεις άκρη,
τραπεζάκια γνωστά, στιλ προπολεμικό.
Και η άλλη γενιά με το μπογιατισμένο δάκρυ,
μια μπλεγμένη αγκαλιά στη μέση πάλι εγώ.
Κι όλα παν μια χαρά, τι κέφι στα γνωστά μπαράκια.
Μη ρωτάς ποιος γλεντά, θα δείξει ο καιρός.
Όλα παν μια χαρά, του ροκ θυμίζουν προσφυγάκια.
Να ’ν’ καλά τα παιδιά, μα εγώ πεθαίνω αλλιώς.
|
Me kafé gallikó, sto piáno kápio tzaz kommáti,
giro afíses retró se fónto onirikó.
Ton chaméno keró na psáchnun óli ti apáti
s’ énan kósmo pikró, me chiumor schetikó.
Ki óla pan mia chará, ti kéfi sta gnostá barákia.
Mi rotás pios glentá, tha diksi o kerós.
Όla pan mia chará, tu rok thimízun prosfigákia.
Na ’n’ kalá ta pediá, ma egó petheno alliós.
Me tsigára variá, kuvéntes pu de vgázis ákri,
trapezákia gnostá, stil propolemikó.
Ke i álli geniá me to bogiatisméno dákri,
mia blegméni agkaliá sti mési páli egó.
Ki óla pan mia chará, ti kéfi sta gnostá barákia.
Mi rotás pios glentá, tha diksi o kerós.
Όla pan mia chará, tu rok thimízun prosfigákia.
Na ’n’ kalá ta pediá, ma egó petheno alliós.
|