|
Είναι δυο χρόνια κι ακόμα δεν ξεχνάω
όπου γυρίζω και όπου και αν πάω
κείνο το βράδυ κακούργα καρδιοκλέφτρα
αχ δεν ξεχνάω τι μου ‘χεις κάνει ψεύτρα.
Που σε βρήκα με άλλον και γλεντούσες
άτιμη πλανεύτρα στο στόμα τον φιλούσες
και φονιάς εγίνηκα για σένα
και είμαι δικασμένος να κρύβομαι στα ξένα.
Κι εσείς πουλιά μου ψηλά όπου πετάτε
μη λησμονήσετε στη μάνα μου να πάτε
και θα τη βρείτε με μάτια βουρκωμένα
να σας ρωτήσει πουλάκια μου για μένα.
Να της πείτε πως είμαι κολασμένος
είμαι ένας κακούργος φονιάς δυστυχισμένος
με καράβια ο μαύρος ταξιδεύω
και μες στη φουρτούνα το τέλος μου γυρεύω.
Ανάθεμά σε κακούργα που μ’ έκανες να γυρίζω στην ξενιτιά.
|
Ine dio chrónia ki akóma den ksechnáo
ópu girízo ke ópu ke an páo
kino to vrádi kakurga kardiokléftra
ach den ksechnáo ti mu ‘chis káni pseftra.
Pu se vríka me állon ke glentuses
átimi planeftra sto stóma ton filuses
ke foniás eginika gia séna
ke ime dikasménos na krívome sta kséna.
Ki esis puliá mu psilá ópu petáte
mi lismonísete sti mána mu na páte
ke tha ti vrite me mátia vurkoména
na sas rotísi pulákia mu gia ména.
Na tis pite pos ime kolasménos
ime énas kakurgos foniás distichisménos
me karávia o mavros taksidevo
ke mes sti furtuna to télos mu girevo.
Anáthemá se kakurga pu m’ ékanes na girízo stin ksenitiá.
|
