|
Οριστικά δεν έχω… και
δεν θέλω πια… να δίνω εξηγήσεις…
ζητώ συγγνώμη που δεν έγινα
σπουδαίος πραγματικά, πραγματικά…
κάποιος σημαίνων χλιαρός…
στου όμορφου κόσμου το βαρύ αγκομαχητό…
Συγγνώμη πατέρα που χάθηκα απ’ τα όνειρά σου
κάτι αλλιώτικο, πιο όμορφο
ψάχνοντας, γυρεύοντας να βρω !
Ό,τι κι αν ζω κι ό,τι κρατώ
είναι που κρύβομαι από σένα τελικά…
κι όλο αυτό που αναζητώ
στο χάσιμό του μακραίνει βιαστικά…
Ό,τι κι αν ζω κι ό,τι κρατώ
είναι που κρύβομαι από μένα τελικά…
κι αυτό που πάντα κυνηγώ
είν’ της ζωής μου τα αγεφύρωτα κενά.
|
Oristiká den écho… ke
den thélo pia… na díno eksigísis…
zitó singnómi pu den égina
spudeos pragmatiká, pragmatiká…
kápios simenon chliarós…
stu ómorfu kósmu to varí agkomachitó…
Singnómi patéra pu cháthika ap’ ta ónirá su
káti alliótiko, pio ómorfo
psáchnontas, girevontas na vro !
Ό,ti ki an zo ki ó,ti krató
ine pu krívome apó séna teliká…
ki ólo aftó pu anazitó
sto chásimó tu makreni viastiká…
Ό,ti ki an zo ki ó,ti krató
ine pu krívome apó ména teliká…
ki aftó pu pánta kinigó
in’ tis zoís mu ta agefírota kená.
|
