|
Κάθε τόσο στ’ όνειρό μου
ξαναβλέπω το πατρικό μου
στο μπαλκόνι χτίζουνε φωλιά
όσες αναμνήσεις μου καίνε την καρδιά
Ουρανέ που περνάς
σ’ όποια πόρτα σταματάς
ποιος ακόμα με θυμάται
να ρωτάς, να ρωτάς
Τόσοι φίλοι αγαπημένοι
το κορίτσι που με περιμένει
ποιος το ξέρει δρόμο αν θα βρω
πίσω να γυρίσω και να τους ξαναδώ
Ουρανέ που περνάς
σ’ όποια πόρτα σταματάς
ποιος ακόμα με θυμάται
να ρωτάς, να ρωτάς
Κάτασπρα σπίτια που η δύση τα ματώνει
αυλές γεμάτες ήλιο και φωνές παιδικές
με πήγε ο δρόμος μακριά
απ’ τη ζωή μου την παλιά
μα η καρδιά δεν ξεχνά
Ουρανέ που περνάς
σ’ όποια πόρτα σταματάς
ποιος ακόμα με θυμάται
να ρωτάς, να ρωτάς
|
Káthe tóso st’ óniró mu
ksanavlépo to patrikó mu
sto balkóni chtízune foliá
óses anamnísis mu kene tin kardiá
Oirané pu pernás
s’ ópia pórta stamatás
pios akóma me thimáte
na rotás, na rotás
Tósi fíli agapiméni
to korítsi pu me periméni
pios to kséri drómo an tha vro
píso na giríso ke na tus ksanadó
Oirané pu pernás
s’ ópia pórta stamatás
pios akóma me thimáte
na rotás, na rotás
Kátaspra spítia pu i dísi ta matóni
avlés gemátes ílio ke fonés pedikés
me píge o drómos makriá
ap’ ti zoí mu tin paliá
ma i kardiá den ksechná
Oirané pu pernás
s’ ópia pórta stamatás
pios akóma me thimáte
na rotás, na rotás
|
