|
Τώρα πια η ζωή σαν στρωμένο χαλί θα συμβιβαστεί
ένα βλέμμα ζεστό σ’ ένα κρύο καιρό που θα φορεθεί
και σ’ ένα χάδι πιο φτηνό κι απ’ την δραχμή
με την αλήθεια της στο ψέμα θ’ αφεθεί
Πάει καιρός που σβήνω το φως
και σου ζητώ σ’ ένα όνειρο μέσα να μπεις να σε δω
Μα δεν μπορώ να κοιμηθώ
γιατί φοβάμαι μη τύχει εσένα να ονειρευτώ
Τώρα πια η ζωή σε μια πίστα σιωπής θα προσγειωθεί
με δυο λόγια απλά δίχως μυστικά θα ξεκλειδωθεί
και σ’ ένα τέλος δίχως μέση και αρχή
με την αλήθεια της στο ψέμα θ’ αφεθεί
Πάει καιρός που σβήνω το φως
και σου ζητώ σ’ ένα όνειρο μέσα να μπεις να σε δω
Μα δεν μπορώ να κοιμηθώ
γιατί φοβάμαι μη τύχει εσένα να ονειρευτώ
|
Tóra pia i zoí san stroméno chalí tha simvivasti
éna vlémma zestó s’ éna krío keró pu tha forethi
ke s’ éna chádi pio ftinó ki ap’ tin drachmí
me tin alíthia tis sto pséma th’ afethi
Pái kerós pu svíno to fos
ke su zitó s’ éna óniro mésa na bis na se do
Ma den boró na kimithó
giatí fováme mi tíchi eséna na onireftó
Tóra pia i zoí se mia písta siopís tha prosgiothi
me dio lógia aplá díchos mistiká tha kseklidothi
ke s’ éna télos díchos mési ke archí
me tin alíthia tis sto pséma th’ afethi
Pái kerós pu svíno to fos
ke su zitó s’ éna óniro mésa na bis na se do
Ma den boró na kimithó
giatí fováme mi tíchi eséna na onireftó
|
