Με μάτια ανοιχτά σ’ ονειρευόμουνα,
ζητούσα όσα τάζει μια ζωή,
με χείλη σφαλιστά αναρωτιόμουνα
τι κρύβει η δική σου η ψυχή.
Παντού ήσουν εσύ, σε όλα ήσουν εσύ,
στις χαρές μου και στις λύπες μου, εσύ,
παντού ήσουν εσύ, σε όλα ήσουν εσύ,
κι αν έφυγες, στην σκέψη μου ακόμα είσαι εσύ.
Με δάκρυα καυτά σου ορκιζόμουνα,
φοβόμουν μη σε χάσω ξαφνικά,
με λόγια της αγάπης σου, ντυνόμουνα
μα τα `σβυσες σαν μπόρα, βιαστικά.
Παντού ήσουν εσύ, σε όλα ήσουν εσύ,
στις χαρές μου και στις λύπες μου, εσύ,
παντού ήσουν εσύ, σε όλα ήσουν εσύ,
κι αν έφυγες, στην σκέψη μου ακόμα είσαι εσύ.
|
Me mátia anichtá s’ onirevómuna,
zitusa ósa tázi mia zoí,
me chili sfalistá anarotiómuna
ti krívi i dikí su i psichí.
Pantu ísun esí, se óla ísun esí,
stis charés mu ke stis lípes mu, esí,
pantu ísun esí, se óla ísun esí,
ki an éfiges, stin sképsi mu akóma ise esí.
Me dákria kaftá su orkizómuna,
fovómun mi se cháso ksafniká,
me lógia tis agápis su, ntinómuna
ma ta `svises san bóra, viastiká.
Pantu ísun esí, se óla ísun esí,
stis charés mu ke stis lípes mu, esí,
pantu ísun esí, se óla ísun esí,
ki an éfiges, stin sképsi mu akóma ise esí.
|